Kaszubski Park Krajobrazowy został utworzony Uchwałą nr XIX/82/83 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 15 czerwca 1983 roku. Obejmuje centralny obszar etniczny Kaszub, położony na Pojezierzu Kaszubskim. Powierzchnia KPK wynosi 33 202 ha, z czego większość zajmują użytki rolne i zagospodarowane przez człowieka (44%), następnie lasy (42%), wody (10%), torfowiska (4%).
Teren parku znajduje się w granicach trzech powiatów (kartuskiego, kościerskiego, wejherowskiego) oraz ośmiu gmin, z których Kartuzy, Chmielno, Sierakowice i Stężyca stanowią większość powierzchni Parku. Pozostała część należy do Somonina i Linii oraz marginalnie do Kościerzyny i Nowej Karczmy.
Otulina parku zajmuje powierzchnię 32 494 ha. Otacza ona prawie cały Park, brak jej w dwóch miejscach: na odcinku pokrywania się granicy Parku z granicą miasta Kartuzy oraz na północny zachód od Parku w gminie Cewice.
Kaszubski Park Krajobrazowy sąsiaduje z pięcioma obszarami chronionego krajobrazu: od północy z Obszarem Chronionego Krajobrazu Dolina Łeby, od zachodu z Gowidlińskim Obszarem Chronionego Krajobrazu i Obszarem Chronionego Krajobrazu Wzgórz Lęborskich, od wschodu z Obszarem Chronionego Krajobrazu Wzgórz Ramlejskich oraz Obszarem Chronionego Krajobrazu Doliny Raduni.
Obszary Natura 2000 obejmują 40% powierzchni KPK:
- wyznaczone specjalne obszary ochrony siedlisk
- PLH 220006 Dolina Górnej Łeby
- PLH 220014 Kurze Grzędy
- PLH 220027 Staniszewskie Błoto
- PLH 220091 Piotrowo
- PLH 220050 Uroczyska Pojezierza Kaszubskiego
- wyznaczony obszar specjalnej ochrony ptaków - PLB 220008 Lasy Mirachowskie
