Najlepiej zbadaną fauną Parku są ptaki. Dotychczas odnotowano 135 gatunków ptaków lęgowych w tym 77 gniazdujących z całą pewnością, pozostałe - prawdopodobnie (uważa się, że ich gniazdowanie jest możliwe). Jednym z najcenniejszych elementów awifauny Kaszubskiego Parku Krajobrazowego są tracze (szlachar i nurogęś) oraz sowa włochatka.
Na torfowiskach i jeziorach dystroficznych gniazdują: cyraneczka, żuraw i samotnik, a na strugach - pliszka górska, zimorodek, zimuje tu także pluszcz.
Płazów stwierdzono w Parku 10 gatunków, a gadów 5 gatunków (w tym coraz rzadszą żmiję zygzakowatą).
Znajomość ichtiofauny Kaszubskiego Parku Krajobrazowego jest znikoma: jak dotąd doliczyć się można 17 gatunków ryb rodzimych i 4 gatunków introdukowanych. Z badań przeprowadzonych w latach 2014 i 2015 przez prof. dr hab. Jacka Wolnickiego wynika, że teren KPK jest najwiekszą ostoją strzebli błotnej wśród wszystkich krajowych parków krajobrazowych.
Ssaki Parku są również poznane niedostatecznie: przybliżony spis obejmuje 43 gatunków (w tym 9 gat. nietoperzy: nocek rudy, karlik większy, karlik malutki, karlik drobny, nocek Brandta, nocek Natterera, mroczek późny, borowiec wielki, gacek brunatny).
Rak szlachetny wyginął w KPK prawdopodobnie w latach 60-tych.W 2013r na terenie Parku została przeprowadzona inwentaryzacja jezior pod kątem raka szlachetnego i możliwości jego restytucji. Niestety wyniki nie są optymistyczne- większość jezior zajmuje obcy gatunek raka - rak pręgowaty, a przydatność do celów restytucji jest niska.
Flora naczyniowa Parku w wyniku bardzo dużej różnorodności występujących tu siedlisk jest bardzo zróżnicowana i bogata w gatunki oraz zbiorowiska. Szacowana jest na 700-800 gatunków (na całym Pomorzu Zachodnim - ok. 1600 gat.).
Stosunkowo późne odlesienie, umiarkowana antropopresja i ekstensywny sposób gospodarowania przyczyniły się do zachowania stosunkowo wysokiego stopnia naturalności flory tego obszaru. Regionalny i lokalny klimat Pojezierza Kaszubskiego wpływa na występowanie specyficznej flory, wyróżniającej się udziałem gatunków górskich i podgórskich (np. tojad dzióbaty, podrzeń żebrowiec, skrzyp olbrzymi, kokoryczka okółkowa, kozłek bzowy, przetacznik górski, dąbrówka piramidalna, manna gajowa, niezapominajka leśna) oraz reliktów lodowcowych (np. modrzewnica zwyczajna, mącznica lekarska, bażyna czarna, bagno zwyczajne, grzybienie północne, wielosił błękitny).
Na liście roślin prawnie chronionych, zagrożonych wyginięciem i rzadkich na obszarze KPK, wyszczególniono 190 taksonów (wśród nich 43 to gatunki objęte ochroną całkowitą).
Znaczna część zbiorowisk leśnych na obszarze KPK jest naturalna lub nieznacznie zmieniona.
Również przeważająca cześć roślinności torfowiskowej i szuwarowo-bagiennej oraz wodnej to zbiorowiska naturalne lub nieznacznie zmienione.
Zbiorowiska półnaturalne tworzą łąki i pastwiska, oraz rzadkie wrzosowiska i murawy. Do roślinności synantropijnej należą zbiorowiska ruderalne oraz zbiorowiska chwastów polnych.
Obszary morenowe KPK porastają lasy bukowe lub lasy z dominacją buka w drzewostanie. Na wysoczyznach morenowych najczęściej rośnie las bukowo-dębowy, a na stokach wzgórz moreny czołowej i rynien polodowcowych żyzna lub kwaśna buczyna niżowa.
Na wielu obszarach leśnych Parku w miejsce dawnych lasów liściastych wprowadzone zostały bory sosnowe oraz świerki - gatunek obcy geograficznie w tym rejonie. Piaski sandrowe są porośnięte borami sosnowymi, najczęściej świeżymi.
Na dużych torfowiskach (Lasy Mirachowskie) rozwinął się bór bagienny i brzezina bagienna. Są to zespoły leśne, które zasiedliły w drodze sukcesji wtórnej torfowiska odwadniane przez człowieka.
Do najcenniejszych zespołów roślinności leśnej w KPK należą, występujące lokalnie i na bardzo małej powierzchni, zbiorowiska buczyny storczykowej i źródliskowe łęgi - podgórski jesionowy oraz jesionowo-olszowy.
Specyficzną cechą lasów KPK jest znikomy udział przestrzenny lasów grądowych (dębowo-bukowo-grabowe) oraz olsowych (olchowe lub olchowo-jesionowe).
Szatę roślinną KPK wyróżnia jej bogactwo jakościowe i różnorodność ekologiczna wynikająca z naturalnego urozmaicenia siedlisk, co stanowi o jej wielkiej wartości. Dotychczas stwierdzono na obszarze Parku 111 zespołów i zbiorowisk roślinnych.
